Ons weekendje Forrest Valley
3,5 hectare water midden in de ongerepte natuur en een oase van rust, schoonheid, vogels, reeën en een prachtig bestand aan karpers: dat is Forrest Valley, een pareltje in de natuur……….
Eindelijk was het dan zover. Op vrijdag 10 april vertrokken wij voor een vader/zoon weekend naar Forrest Valley, gelegen bij het plaatsje Arcen boven in Limburg. Deze trip stond sinds december 2014 op de agenda en vloeide voort uit een gewonnen prijs, “De Heeremaschaal“, van de Karper Commissie Almere (KCA).
Hij was destijds beschikbaar gesteld door SKV Karpertrips die het water toen nog in hun beheer had. Inmiddels is het water aangekocht door Gills & Scales in België van Bob Cuyvers en Mario Gijbels, geen onbekenden in de karperwereld. Gelukkig was ook onze reservering meegenomen in de overname, zo bleek na het zeer prettige en uitstekende contact vooraf met Bob.
Onze routeplanner leidde ons naadloos naar Arcen en aldaar hadden we 3x de mogelijkheid om de grensweg waaraan het water ligt in te slaan, wij kozen voor de derde. Via een zandweg, de grensweg dus, reden we zo de bossen in maar het bleek niet de juiste keus. Met enige moeite, kuilen en gaten in de weg, bereikten we uiteindelijk wel onze bestemming maar voor de nog komende vissers op Forrest Valley adviseer ik toch om via de Roodijk, wat ook een zandweg is, naar de grensweg te rijden dan vermijd je eventuele schade aan de bodem van je auto. (tip)
Onze auto`s parkeerden we voor het gesloten hek en we liepen een eindje terug naar de woning van de beheerder die op een werkelijk unieke locatie woont. Na een zeer vriendelijk ontvangst door onze gastheer en zijn vrouw nam hij ons mee naar een schuurtje waar de onthaakmatten, schepnetten en weigtslings keurig lagen te wachten. Ook stond er een stelling met allerlei soorten boilies/partikels maar daar hadden wij geen oog voor. Onze eigen boilies en partikels van Bosscheboilies/Bbcarpproducts moesten het, zoals altijd, doen. Verder kun je de beschikking krijgen over 2 (één grote 2.20 m en een kleine 1.60 m) zwarte zodiacs met een doorkijkbodem van dik plexiglas. Wij hebben alleen de kleine gebruikt.
Na alles te hebben doorgesproken en de borg á € 100,- te hebben betaald, ontvingen we de sleutel en konden we het terrein op rijden (hek wel weer op slot doen) tot 20 meter van de hoofdstek, ook wel genaamd “Het Strandje”. Inclusief een houten picknicktafel en de kleine zodiac, een heel water alleen voor onszelf, wat heerlijk.
We wisten dat er de laatste weken goed gevangen was op Forrest Valley, vooral vanaf het eiland naar de kleine (obstakel) vijver en op de penvijver, allen zijn overigens direct verbonden met het grotere water. Wij installeerden ons eerst op het strandje. Nadat alles was opgezet, ingericht en de fluistermotor op de boot was gemonteerd verkenden we eerst het water. De dieptemeter/fishfinder deed zijn werk en na enkele uren hadden we een goed beeld van het water, de dieptes en plateau`s. Chamel had zijn stekken bepaald op 40 meter recht vooruit op 4,5 m diepte, schuin rechts voor een overhangende boom op 2,5 m diepte en helemaal rechts voor de instroom naar de penvijver op 1,8 meter diepte. Ikzelf koos ervoor om één hengel helemaal naar links te leggen pal voor de linker instroom naar het obstakelvijver op zo`n 50 meter, één hengel pal voor de rechter instroom naar het obstakelvijver op zo`n 80 meter (op 1,5 m diepte) en één hengel schuin naar links voor overhangende takken op zo`n 140 meter op 2,8 m diepte.
Mijn hengel op 140 m, met een korte D-rig van 15 cm en een Korda Kurv Shank 6, beaasde ik met een snowman (15mm krill boilie met daarop een rode popup gedipt in de krill liquid). De 2e hengel op 80 m werd voorzien van een chod-rig met een gele fluor popup van 15mm. De 3e hengel tenslotte werd nog even op de wal gehouden om niet te veel lijndruk te creëren. Gezien de toch nog lage watertemperatuur (8 graden op de bodem) en onze veronderstelling dat de vis nog niet echt aasde voerden we beperkt en compact maar wel een PVA-zakje op elke aanbieding. Standaard vis ik altijd met toplood, zo ook dit weekend, om zo weinig mogelijk lijn door het water te laten lopen wat alleen maar argwaan opwekt. Overigens is het op Forrest Valley verboden om met een gevlochten hoofdlijn te vissen.
Ook Chamel had zich inmiddels volledig geïnstalleerd en gezamenlijk konden we aan de picknick tafel even bijkomen en genieten van de volle zon, het liep inmiddels tegen de 19 graden, en de prachtige omgeving. Al pratend en genietend waren we zo 2 uur verder en op een enkele piep van mijn DSI bleu set na was het rustig. Of toch niet, vanuit het niets liep plotseling mijn rechter hengel af en sprintte ik, voor zover ik nog sprint, naar mijn rodpod. Aanslaan en ………. hangen. Langzaam vulde de lijn weer mijn molen, achteraf te langzaam zou blijken en gezien de afstand waar deze rig was gepositioneerd, op 140 meter, leek het mij slim om de vis maar te gaan halen met de boot. Het voelde goed en de weerstand nam almaar toe tijdens de dril. Inmiddels was de vis een meter of 70 naar rechts gezwommen maar dat leek geen probleem. Fout gedacht dus, zo ineens was het boem en zat alles muurvast. Shit, shit, shit wat nu……, tot boven de plek gevaren en van alle zijden geprobeerd om de vis zich los te laten zwemmen. Niets dus, ook lijn geven en rustig wachten tot de slappe lijn weer ging lopen bleek niet vruchtbaar. Nog één poging van rechts dan, pats alles weg. Wat ik op weg terug naar de wal allemaal heb gedacht en gezegd zal ik hier niet herhalen.
De teleurstelling snel verwerken en op naar de volgende. Snel een nieuwe rig aangebracht, de hair identiek beaasd en alles weer uitgevaren naar dezelfde stek. Ik bedacht me intussen wel dat ik bij een volgende run eerst een stuk naar links zou lopen en zeker de inhaalsnelheid zou moeten verhogen om niet weer een vastloper te krijgen op die plaats.
Bij Chamel bleef het, op een enkele piep na, helaas angstvallig stil. Maar waar hebben we het over, het was nog vroeg en we maakten ons na de maaltijd op voor een hopelijk een mooie avond. Pieeeeeeeeep wtf, tegen 19.30 uur loeide opnieuw mijn rechter beetmelder. Snel handelen en idd direct naar links lopen bleek z`n effect te hebben. Zonder de boot te gebruiken kon ik na een flink gevecht mijn eerste mooie schub van Forrest Valley landen. 28 pond schoon op de mat.
E.a. gaf ons hoop voor de nacht en na een inmiddels best wel vermoeiende dag zochten we tegen 23.00 uur beiden onze slaapzak op. Op enkele losse piepen uit de receiver na bleef het deze nacht helaas rustig. Tijdens het ontbijt bespraken we verschillende opties en uiteindelijk besloten we om op deze stek te blijven tot iets na de middag. We zitten nog 2 nachten dus wilden we ook andere stekken geprobeerd hebben als deze strandstek niet het verwachte resultaat oplevert. Om 2 uur ‘s middags was het zover, we pakten ons tentenkamp op en verkasten naar de eilandstek die via 2 loopbruggetjes binnen 2 minuten te bereiken was. Al met al nam de verhuizing een uurtje in beslag maar daarvoor kregen we ook een mooie stek terug met de mogelijkheid om zowel het grotere meer als het obstakelwater te bevissen. Daarnaast werd de afstand naar mijn verste stek met de helft gereduceerd waardoor ik veel directer kon vissen.
Na eerst alles weer opnieuw in kaart te hebben gebracht zijn de hengels weer uitgevaren en had ik mijn vorige verste stek nu veel dichterbij. Voor de andere hengel had ik een mooie stek gevonden helemaal links in de hoek vlak voor overhangende bomen en takken in het water. Tijdens het varen langs deze bomen kant hadden we een drietal karpers aan de oppervlakte gespot en tijdens het aanvoeren van de stekken schoten er meerde vissen weg van onder de takken. Dat moet vis opleveren. Chamel had nieuwe stekken gevonden op het grote water en we hadden er beiden vertrouwen in dat het niet bij die ene schub zou blijven. Met de mijn derde hengel gingen we wat experimenteren op het obstakel water achter ons, eerst een tijd met de pen en daarna wellicht op de bodem. Wel hadden we al gezien dat niet alleen de obstakels een groot probleem vormden maar vooral ook het hoge wier (planten) tot aan de oppervlakte van het water. Hier kom ik straks nog op terug.
Terwijl Chamel het obstakelwater met de boot verkende en met de scoop naar schone stekken zocht stond ik naast mij rodpot en genoot ik van de prachtige omgeving. Na enige tijd besloot ik om maar eens een verse kop koffie te zetten en zoals zo vaak ben je dan ergens mee bezig en komt er een spetterende fluiter van je beetmelder. Als een speer begaf ik mij naar de hengel en kon ik het sein “hangen“ geven. Chamel begaf zich met gezwinde spoed naar de wal en na een mooi gevecht kon ik, met behulp van Chamel, mijn eerste spiegel van Forrest Valley landen. Met een brede smile werd de dame gewogen en gaf de schaal 26 pond aan. Ik had eerlijk gezegd gehoopt op een dertig plus maar was niet minder blij met dit prachtige gezonde exemplaar.
Na deze spiegel weer de vrijheid te hebben gegeven genoten we van een lekker kopje koffie, aten we wat en genoten we verder van de avond wachtende op de volgende fluiter. Omdat er van de hengels van Chamel nog geen vis was afgekomen hadden we afgesproken dat we om en om gingen vissen mocht de volgende aanbeet ook van mijn hengels komen. Een ieder vangt dan wel graag op zijn eigen hengels maar als je zo samen een weekend doorbrengt is het ook leuker als je beiden één of meerde vissen kunt drillen en landen. De nacht brak inmiddels weer aan en vol verwachting zochten we onze stretchers op. Deze nacht bracht regen en bij het ontwaken bleek er, behalve nattigheid, geen activiteit te zijn geweest op de hengels. Nu twijfelen we niet zo snel aan ons zelf maar je gaat toch zoeken naar oorzaken en beredeneren wat we eventueel niet goed doen. Dat de vis er is was, was wel duidelijk maar om ze te verleiden was een ander verhaal. Hoewel, waar hebben we het over als je 2 prachtige vissen hebt geland. Ook van het obstakel water kwam geen vis af, niet met de pen, niet met chod, niet met een alternatief boversysteem en niet op de standaard manier.
De laatste nacht brak inmiddels aan en we hadden toch nog steeds de hoop dat er enkele verassingen op de mat zouden komen. Het was net na het licht worden toen ik ruw werd gewekt door een gillende receiver. Ik sprong als een malle van mijn stretcher, vloog de tent uit maar bedacht mij tegelijk dat we om en om zouden vissen dus kon Chamel zijn eerste vis drillen en met succes. Naar mate het drillen vorderde begonnen wij ons te beseffen dat het hier om een groter exemplaar moest gaan. En jawel, een prachtige donkere spiegel van 40 pond gleed in het net.
Een prachtige afsluiting van een waardevol weekend op een geweldig mooi water. Onze dank en complimenten gaan uit naar Gills&Scales voor hun uitstekende service en beschikbare middelen op Forrest Valley en uiteraard ook naar de beheerder die tussendoor bij ons langs kwam om te informeren of alles naar ons zin was.
Mocht zich de gelegenheid voordoen dat wij weer een betaalwater gaan bezoeken dan staat Forrest Valley zeker boven aan ons lijstje.
Klaas Keen
